Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Υπαρξιακά Παράδοξα


Οι Τουρίστες και ο Βράχος

Για τους Αθηναίους, η Ακρόπολη χρησίμευε πάντα σαν μια πολύ βολική υπόμνηση. Ανεξάρτητα του τι μικρά ή μεγάλα δράματα μπορεί να ξετυλίγονται δεξιά κι αριστερά μέσα στην πόλη μας μέρα με τη μέρα, ο βράχος της Ακρόπολης είναι πάντοτε εκεί, σταθερός, στη θέση του, ακόμη κι αν σπάνια επισκέπτεται κανείς τους ναούς και τους βωμούς του. Και αφού βρίσκεται τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά μας, τον αποκαλούμε επίσης και "ιερό". Έτσι, υποσυνείδητα γνωρίζουμε πως στο κέντρο της ζωής μας υπάρχει ένας "Ιερός Βράχος", στον οποίο μπορούμε να καταφεύγουμε όποτε θέλουμε, ανεξάρτητα βέβαια που εμείς είμαστε μόνιμα υπερ-απορροφημένοι με τις μικροϋποθέσεις μας στην περιφέρεια. Όθεν και τα γνωστά αποφθέγματα "don't rock the rock", "rock around the rock", "rock till you crock", καθώς και τα πιο ελληνοπρεπή "βράχο-βράχο τον καημό μου", "βράχωσε χωρίς φεγγάρι", "βράχο φωτιά στη στράτα μου," κ.ά.

Ωστόσο, μπορεί σήμερα στην Αθήνα να ζουν μερικά εκατομμύρια νοματαίοι αλλά δεν αισθάνονται όλοι τους Αθηναίοι. Στην πράξη, οι περισσότεροι απ' αυτούς παραπονιούνται ότι αισθάνονται σαν τουρίστες ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Το να αισθάνεται κανείς τουρίστας είναι πρώτ' απ' όλα μια κατάσταση του νου. Είναι αυτή η απροσδιόριστη αίσθηση, που έχει κανείς μερικές φορές, ότι δεν ανήκει πραγματικά εδώ, απλά περαστικός είναι κι όπου να 'ναι θα φύγει. Εδώ βρέθηκε κατά λάθος, απλά είδε φως κι ανέβηκε για λίγο, και ως εκ τούτου δεν ξέρει ούτε θέλει να μάθει τίποτα. Προφανώς θα τον έφερε κάποιος τυφλός πελαργός, η πουτάνα η μοίρα, ο άνεμος μαζί με τα ξερά φύλλα, κλπ. Πρόκειται για μια μάλλον άβολη αίσθηση, που έρχεται απροειδοποίητα για να φύγει σπρώχνοντας ή μπουσουλώντας.

Από αυτή την άποψη, ολόκληρος ο πλανήτης Γη δεν είναι παρά ένας τεράστιος τόπος περιστασιακής διαμονής για τουρίστες. Είναι όντως εκπληκτικό το πως τόσοι πολλοί τουρίστες μαζευτήκαμε εδώ, στο ίδιο μέρος! Είναι επίσης αξιοπερίεργο πως τόσοι πολλοί άνθρωποι σκέφτονται και δρουν σαν να μην βρίσκονται πραγματικά εδώ, σα να βρίσκονται συνεχώς κάπου αλλού. Το οποίον αποτελεί ακόμη ένα παράδοξο της ύπαρξης. Διότι είναι πρακτικά αδύνατον για τον οποιοδήποτε, σε οποιαδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή, να βρεθεί οπουδήποτε αλλού έξω από το άχρονο διηνεκές του μόνιμα ολόφρεσκου, ζωντανού και παλώμενου εδώ-και-τώρα.
(Αθήνα, Σεπτέμβριος 2007)

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Επιστήμη & Ζωή


Νέες Εφευρέσεις από το Ab-Fab Lab

Είναι γεγονός πως ο χρόνος περνάει και μαζί μ' αυτόν περνάμε κι εμείς αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία γιατί έτσι κι αλλιώς όλα περνάνε κάποτε οπότε τι να λέμε τώρα. Ωστόσο, μαζί με τον χρόνο αλλάζουν και οι καιροί με αποτέλεσμα οι επινοήσεις του παρελθόντος, που κάποτε ήταν καινοτόμες και μέχρι πρόσφατα φάνταζαν δεδομένες, να μην έχουν πια ενδιαφέρον αφού δεν ανταποκρίνονται πλέον στις καθημερινές ανάγκες των νέων καιρών, που κι αυτοί με τη σειρά τους, βέβαια, θα γίνουν αργότερα παλαιοί, δηλαδή θα παλιοκαιριστούν, και θα θεωρούνται ντεμοντέ καθότι πεπαλαιωμένοι και άκαιροι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η κάθε εποχή λοιπόν έχει τα δικά της, και μαζί μ' αυτά προκύπτει και η ανάγκη για νέες ιδέες, νέα προϊόντα και νέες εφευρέσεις, που να ικανοποιούν τις νέες απαιτήσεις με νέες μεθόδους και τρόπους. Αν και, για να πούμε και μια πικρή αλήθεια, το αμπαλάζ ή και ο εξωτερικός διάκοσμος μπορεί να διαφοροποιούνται -συχνά δραματικά- αλλά κατ' ουσίαν οι τρόποι σπάνια αλλάζουν ριζικά. Σε πλείστες των περιπτώσεων, τα πράγματα και οι τρόποι των ανθρώπων παραμένουν διαχρονικά ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Όπερ εν πολλοίς προβλέψιμο και, ως εκ τούτου, ολίγον τι πληκτικό. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι αυτά τα πράγματα... (κάτι που συνοψίζεται πολύ εύστοχα και στη γνωστή θυμοσοφία με τον αράπη και το σαπούνι).

Επιπλέον, όπως έχει παρατηρηθεί παλαιόθεν (και συνεχώς διαπιστώνεται και εργαστηριακά στα πειράματα, που διεξάγει τακτικά το περίφημο Ab-Fab Lab του Δόκτορος Liber), αυτός ο αδυσώπητος νόμος της τάχιστης τεχνητής παλαίωσης κάθε τι νέου και της αέναης αγχωτικής αναζήτησης οτιδήποτε νεότερου έστω και δήθεν, τείνει να γίνεται και νόμος της Αγοράς. Έτσι, ακόμα και τα πιο φιλόδοξα εγχειρήματα βγαίνουν νοκ-άουτ σε χρόνο ντετέ ενώ, συνεπακόλουθα, μια τεράστια μερίδα του ανθρωπο-ρομποτικού παραγωγικού δυναμικού του πλανήτη μας οδηγείται στη συρρίκνωση και στην ανέχεια, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα άτομα αλλά και για την κοινωνία γενικότερα.

Για την έστω και μερικώς επιτυχή ανάσχεση αυτού του περίεργου φαινομένου, το Ab-Fab Lab μελέτησε τις συνθήκες σε βάθος και κατέληξε σε μια σειρά συγκεκριμένων προτάσεων υπό μορφήν νέων πρακτικών εφαρμογών και εφευρέσεων, που βασίζονται σε νέες επαναστατικές τεχνολογίες και δίνουν νέες λύσεις στα τρέχοντα καθημερινά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου εισάγοντας έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Μολονότι η παραγωγή τους βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, το Ab-Fab Lab δεν διστάζει να ανακοινώσει δημόσια τα νέα προϊόντα του, προφανώς διότι θα αισθάνεται απόλυτα σίγουρο πως οι καινοτομίες του αυτές αποκλείεται να αντιγραφούν από τον ανταγωνισμό.

"Αδιαφορούμε πλήρως για την βιομηχανική κατασκοπία, που ακόμα και σαν ιδέα την βρίσκουμε ανόητη"
δήλωσε πρόσφατα ο υπεύθυνος του εργαστηρίου. "Διότι," όπως εξήγησε, "για να μας αντιγράψει κανείς θα πρέπει προηγουμένως να κατανοήσει πλήρως την βαθύτερη φιλοσοφία μας και να αναπαράγει πιστά τους εγγενείς φυσικούς μηχανισμούς που τη διέπουν, πράγμα σχεδόν αδύνατον." Για να προσθέσει αμέσως μετά: "Και αν παρ' όλ' αυτά το καταφέρει, ε τότε με γειά και με χαρά του!"

Αλλά ας ρίξουμε μια γρήγορη, συνοπτική ματιά σε μερικά από αυτά τα νέα προϊόντα, σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλήσαμε μέσα από τα αρχεία του Διεθνούς Οργανισμού Πατενταρίσματος και τις διασταυρώσαμε με τις ανακοινώσεις του ιδίου του Ab-Fab Lab:

Ασύστολος Ψηφιακός Ξεπατικογράφος Μιας Χρήσεως, από πλήρως ανακυκλώσιμα υλικά, κατάλληλος όχι μόνο για επαγγελματίες αλλά και για μερακλήδες ερασιτέχνες.

Τριφασικό Οικολοβυθόμετρο Προσμέτρησης Περιβαλλοντικής Ημισυναισθησίας
, χρήσιμο σε κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη και ειδικά στον σοβαρό μελετητή των καθημερινών εξελίξεων.

Ορκωτός Σαπιλοστάτης Ταχείας Πήξεως για γρήγορη και συνάμα αξιόπστη οριοθέτηση του που ακριβώς βρίσκεται τέλος πάντων αυτό το ασαφές "ως εδώ και μη παρέκει" ανά άτομο και ανά περίπτωση.

Αυτόματος Αντιδιασταλτικός Ανασκολωπιστής ή, σύμφωνα με την εμπορική του ονομασία, ΑΑΑ: Πρόκειται για ένα πολύ απλό στη χρήση του μηχάνημα, που κυρίως αποσκοπεί στο να διευρύνει και να εμπλουτίσει τις επικοινωνιακές δυνατότητες του κατόχου του σε περιπτώσεις διαφωνίας (δηλαδή, διαρκώς) αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανεξάρτητα κατά βούληση και σε άλλες φάσεις.

Υδραυλικός Προσομοιωτής Υποδόριας Συναινετικής Κουλτουροπάθειας για την προληπτική αντιμετώπιση ενός ευρέως φάσματος παθήσεων του κεντρικού νευρικού συστήματος, οι οποίες προξενούνται από την αδυναμία αφομοίωσης νέων ανούσιων ιδεών και αδιάφορων πολιτιστικών προϊόντων.

Εικονική Πλατφόρμα Αναπαράστασης Χρηματισμού Δικαστικών Δυσλειτουργών
. Απευθύνεται κυρίως σε δικηγόρους και εν γένει νομικούς αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τους μη ειδικούς, αρκεί τα οικονομικά τους να τους το επιτρέπουν γιατί η τιμή του είναι ιδιαίτερα υψηλή, αν και απόλυτα δικαιολογημένη, λόγω του υπερβολικά εξειδικευμένου χαρακτήρα του συγκεκριμένου προϊόντος.

Ανιχνευτής & Εντοπιστής Μπατσοφασιστικής Παραλογικής Ψυχοπαθολογίας: Μια πειραματική εφαρμογή, που κρεμιέται και στο στήθος σαν μενταγιόν, η οποία στις μέρες μας γίνεται ολοένα και περισσότερο απαραίτητη σε κάθε άτομο που ενδιαφέρεται για την σωματική και ψυχολογική ακεραιότητα τόσο τη δική του όσο και των συνανθρώπων του.

Χειροκίνητος Αγγειοδιασταλτικός Δονητής Αναπαραγωγικών Μορίων, για την έμπρακτη κατανόηση της μοριακής βιολογίας και την εμπέδωση των αρχών της κινητικότητας. Ταυτόχρονα, εντείνει την ικανοποίηση στο σεξ όταν τα ενστικτώδη αποθεματικά βρίσκονται σε ελαφρά κάμψη λόγω διάσπασης ή κοπώσεως. Κυκλοφορεί ήδη με την πρωτότυπη εμπορική ονομασία ΣΑΧΚ (Συν Αθηνά & Χείρα Κίνει) - μόνο σε επιλεγμένα καταστήματα.

Αντανακλαστικός Συρραπτικός Γλοιωδέτης με επιλεκτική εφαρμογή, όταν και όπου οι ποικίλες γλοιώδεις συμπεριφορές δεν είναι επιθυμητές ή απλά έχουν καταντήσει πλέον κάπως κουραστικές.

Νοηματικός Αποχυμωτής Άδηλων Συναισθηματικών Υπολειμμάτων, που διυλίζει επιτυχώς τον κώνωπα χωρίς να καταπίνει την κάμηλο.

Ανόργανος Διαταξικός Συσσωρευτής Δημοκοπιώδους Υπερπροσπάθειας
για την αντιμετώπιση εκτεταμένων τηλεοπτικών (και όχι μόνον) υπερβάσεων πάσης φύσεως. Μη επιτρέποντας στα περισυλλεγμένα υποπροϊόντα να εξελιχθούν σε οργανικά παράγωγα και να αποθκευτούν ατάκτως στον οργανισμό, η ολοσχερής διάλυσή τους από τον χρήστη καθίσταται ευχερέστατη και κυριολεκτικά ανέξοδη.

Φωτογραφικός Αναπαραστάτης Πολυδιάστατων Αόρατων Φαινομένων: Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, που βοηθά τον καθένα να δει όλα όσα δεν μπορεί συνήθως να αντιληφθεί δια των κοινών του αισθήσεων, οι οποίες ως γνωστών είναι άκρως πεπερασμένες και ατελείς. Για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, το Ab-Fab Lab προτείνει να χρησιμοποιείται παράλληλα με τον Αυτόματο Σημειολογικό Αποκωδικοποιητή Συμβόλων & Παραστάσεων, που κατόπιν συνεννόησης με τον κατασκευαστή προσφέρεται σε μια λογική τιμή γνωριμίας.

Όπως βλέπουμε, λοιπόν, αντίθετα με τις ιδέες ορισμένων κοντόφθαλμων αντιδραστικών κύκλων και σε πείσμα των δυνάμεων του σκοταδισμού και της αποβλάκωσης, η επιστήμη ποτέ δεν σταματά να προχωρά.
(Αθήνα, Απρίλιος 2009)

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Διαπλανητικά Εικονογραφημένα


Ο αστροναύτης που μονολογούσε στην Έβγα ενός παράμερου χωριού του Νομού Αργολίδος

- Όταν ήμανε μικρός και ήθελα να μεγαλώσω, τ' όνειρό μου ήτανε να γίνω αστροναύτης. Να φοράω ωραίες αστραφτερές στολές και να κόβω βόλτες στο αχανές διάστημα, έτσι για πλάκα, σα να μη τρέχει τίποτα. Η μάνα μου ήθελε να με κάνει κομπιουτερατζή, δουλειά με ψωμί και σίγουρο μέλλον στον αιώνα τον άπαντα, πλην εγώ, από τόσο δα παιδί, ήμουν κεφάλι αγύριστο! Με τραβολογούσε στα πακμαν και στα βίντεα γκέημς και έριχνε μάτσα τα ταλληροδεκάρικα, μπας και γίνει κανά θαύμα και μου ξυπνήσει το ενδιαφέρον. Αλλά εμένα, που μυαλό... Αστροναύτης γουστάριζα και αστροναύτης θα γινόμουνα, ο κόσμος να χαλάσει. Ακούς εκεί βίντεα και κομπιούτερ! Θέλανε να με κάνουνε γραφιά, μ' άλλα λόγια. Να μάθω τα κόλπα και να σκαρώσω και καμιά κομπινούλα της προκοπής, υπεξαιρέσεις και τα συναφή, να τους αγοράσω κι εκείνο το χτηματάκι στα Σπάτα για τα γεράματα. Έκανα πως μ' ενδιαφέρει για να γλιτώσω από τη μουρμούρα, κι έτσι, σαν τελείωσα το γυμνάσιο με στείλανε στο Μίτσιγγαν. Σε μια σχολή γεμάτη από σπασίκλες που μίλαγαν σα κομπιούτερ, περπάταγαν σα κομπιούτερ, γαμιόσαντε σα κομπιούτερ και θέλανε να μάθουνε να χρησιμοποιούνε τα κομπιούτερ. Όλοι θέλανε να γίνουνε ξεφτέρια και ν' αποσπάσουν την εμπιστοσύνη των αφεντικών τους, ώστε να στήσουν ανενόχλητοι το τέλειο κόλπο. Ένα μπουκέτο τσογλάνια που δεν πρόκειται να τ' αγγίξει ποτέ ο Νόμος... Ο Νόμος, χα! Τ' αρχίδια μου κουνιούνται. Μόνο τους φουκαράδες ξέρει να τσιμπάει και να τους πίνει το αίμα. Μια λάθος κίνηση και την έβαψες, κακομοίρη μου. Ζούγκλα, μιλάμε. Μια τσιμεντένια ζούγκλα έτοιμη να σε τσιμεντώσει κι εσένα. Για να τη βγάλεις εδώ χρειάζονται ταχτικές των Concrete Jungle Corps. Μονάδες κρούσης που ν' αντέχουν στις κακουχίες του ανορθόδοξου πολέμου μέσα στην Πόλη. Η πιο εξοντωτική φάση, γάμησέ τα. Πρέπει να έχεις ατσάλινα νεύρα και χαλύβδινη αντοχή. Να 'χεις ένστικτο ξουράφι και να 'σαι πάντα έτοιμος για το χειρότερο. Με το δάχτυλο στη σκανδάλη και τ' αυτί στην άσφαλτο. Γάμησέ τα, σου λέω, γάμησέ τα. Γι' αυτό κι εγώ ήθελα να γίνω αστροναύτης, να μην έχω καμιά σχέση μ' όλ' αυτά. Στο διάστημα είσαι μόνος σου, εντελώς μόνος. Μόνος ξυπνάς και μόνος κοιμάσαι. Μόνος απέναντι στους κομήτες, μόνος στους αστεροειδείς, μόνος και στους πλανήτες. Έχεις να κάνεις μόνο με όλα και με τίποτα. Κι έχεις μόνιμα απέναντί σου το Θάνατο. Παγωμένο. Σιωπηλό. Στο διάστημα ο θάνατος είναι πολύ παγωμένος. Αλλά δεν σε πειράζει. Βλέπεις, και η ζωή εκεί έξω δεν είναι πιο ζεστή. Τα κατάφερα, που λες, φιλάρα. Εκατόν πενήντα τέσσερα χρόνια έμεινα μακριά απ' τον πλανήτη Γη. Γύρισα το μισό γαλαξία κι άμα γουστάρω ξεκινάω αύριο για τον άλλο μισό. Έγινα αστροναύτης. Και τι κατάλαβα; Όχι, πες μου σε παρακαλώ...
- Τι να σου πω, ρε Μάκη. Να, εδώ... Εγώ... Στο χωράφι ολημερίς, να πούμε... Στο ποτήρι που πίνουμε, δεν ξέρω τι να σου πω...
- Άσε, άσε. Κατάλαβα.
- ...η ζωή, δηλαδή, είναι σαν ένα...
- Ρε άσε, που σου λέω.
- Κατάλαβες;
- Μωρ' εγώ κατάλαβα, και καλά μάλιστα.
- Έ, άντε τότε, εβίβα! Στην υγειά τση κουτσής να γιάνει το κανί της!
- Ναι, εντάξει, εβίβα. Αλλά αυτά που ξέρεις να τ' αφήσεις κατά μέρος μπαγασάκο. Συνεννοηθήκαμε;
(Αθήνα, 1984)